سلام بر آن آقای غریبی امام موسی که شیعیان به میمنت آزادی شأن به استقبال آمدند ولی پیکر تابناکش با غل و زنجیر از کاخ هارون بیرون آمد.

" شهادت امام کاظم (ع) تسلیت باد. "

هفتمین امام شیعیان دوازده امامی، موسی بن جعفر معروف به امام موسی کاظم (ع) می باشد که در روز 7 ماه صفر سال 128 هجری قمری در منطقه ای میان مکه و مدینه به نام ابواء چشم به جهان گشوده است. وی فرزند امام صادق (ع) و حمیده بربریه می باشد. یکی از ویژگی های بی نظیر امام موسی کاظم، کنترل خشم در برابر بدرفتاری دیگران است.  نام کاظم نیز برگزفته از این ویژگی حضرت بوده است. همچنین به دلیل عبادت بسیار به او لقب عبد صالح نیز داده اند.

القاب و کنیه های امام موسی کاظم

امام موسی کاظم دارای القاب و کنیه های بسیار است. باب الحوائج، زین المجتهدین، عبد صالح از جمله القاب و ابو ابراهیم، ابوالحسن اول، ابوالحسن ماضی و ابوعلی تعدادی از کنیه های وی می باشد.  

خانواده امام موسی کاظم (ع)

تعداد همسران امام موسی کاظم تاکنون نامشخص بوده است اما اولین همسر او نیز نجمه که مادر امام رضا می باشد، بوده است. همچنین آمار دقیقی از تعداد فرزندان حضرت بدست نیامده ولی به گفته شیخ مفید امام موسی کاظم دارای 37 فرزند بوده که 18 نفر از آن ها پسر ( امام رضا (ع)، ابراهیم، شاهچراغ، حمزه، اسحاق و... )و 19 نفر از آن ها دختر ( حضرت معصومه، حکیمه و...) بوده اند. تمامی نوادگان امام موسی کاظم به سادات موسوی شهرت دارند.

امامت موسی بن جعفر

امام موسی کاظم در سن 20 سالگی به مقام امامت منسوب شدند. امامت ایشان نیز با خلافت چهار نفر از خلفای عباسی همچون  منصور، هادی، مهدی و هارون الرشید هم زمان بود. امام نیز به مدت 35 سال امامت کرد و با پایان یافتن زندگی وی در سال 183 قمری، امامت به فرزند ایشان حضرت امام رضا (ع) انتقال یافت.

شهادت

فردی از خلفای عباسی به نام هارون الرشید امام موسی کاظم را درمدینه دستگیر کرده و ایشان را به بصره برد و به مدت 7 سال زندانی کرد. یکی از مسئولان زندان به نام عیسی بن جعفر به هارون در طی پیغامی اطلاع داد که امام در هر ساعت از شبانه روز مشغول عبادت می باشد، اما به کسی تاکنون نفرینی نکرده است. وی از هارون تقاضا کرد که یا کسی را برای تحویل ایشان بفرست یا من خودم آزادشان می کنم. هارون سپس دستور انتقال امام به بغداد را صادر کرده و مأموری را مسئول این کار کرد. پس از مدتی که امام در آن زندان قرار داشت دستور به شهادت رساندن ایشان صادر شد اما مأموری که این کار به عهده او بود، این کار را انجام نداد و خود مجازات شد.

هارون الرشید پس از این که می دید روز به روز بر یاران امام افزوده می شد و شیعیان بیشتری از او پیروی می کردند تصمیم گرفت امام را مسموم کند. برای این کار چند خرما جمع آوری کرده و بر آن ها سم پاشید. سپس به مأموری دستور داد که حتما این خرماها را به امام بخواند. امام نیز با خوردن آن ها سه روز را در بستر شهادت قرار گرفت و در نهایت در 25 رجب سال 183 هجری به مقام شهادت نائل شدند.